interview met Hinde Schmidt

Een interview met de nieuwe generatie.

door Marlies Mulder


Hinde, je werkt sinds 1 februari bij DZP. Nog geen maand later zitten we middenin de coronacrisis. Wat heeft dit voor invloed op jou?

Ik moet zeggen dat ik vooral heel blij heb dat ik in februari een goede start heb kunnen maken! In de eerste week begon ik met mijn collega Dorien Bosselaar bij Gemeente Almere om acties op te zetten voor de Landelijke Opschoondag. Door gelijk aan de slag te gaan en met collega’s mee te kijken weet ik beter wat ons werk inhoudt en kan ik daarom makkelijker thuis werken. Helaas kon de Landelijke Opschoondag niet door gaan, maar in de bredere context van de Coronacrisis kan ik die tegenslag natuurlijk echt wel aan. De Coronacrisis doet wel wat met je gemoedstoestand, dat zie ik ook bij anderen in mijn omgeving. Het is denk ik goed om deze crisis serieus te nemen en gelukkig zie ik ook mooie ontwikkelingen als gevolg. Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik een baan heb en gezond ben.


Wat zijn je drijfveren?

Oei, een vraag waar ik zelf na mijn studie ook mee bezig was, en nog steeds. Ik vind het fijn als ik het gevoel heb dat ik bijdraag aan het verbeteren van een situatie. Dat kan zijn door oplossingen te bedenken, maar ook door via een goed gesprek tot de bodem van een probleem te komen. Ik hou van discussies en input van anderen, het sociale aspect is voor mij dus wel echt een drijfveer.


Toen jij naar de middelbare school ging (2008-2009) kwam de kredietcrisis. Wat heeft dit voor invloed op jouw keuzes gehad?

Daar denk ik vaker over na, dat heeft namelijk best effect gehad op mijn studiekeuze. In 2008 veranderde er voor mij niet direct veel. Mijn ouders bleven werken en ondanks dat ik elke dag het jeugdjournaal keek begreep ik er niet veel van. Maar, in de nasleep van de crisis moesten de werkgevers van mijn ouders hervormen, wat zorgde voor veel stress en erin resulteerde dat zij beide geen baan meer hadden in 2011. Qua toekomst had ik mijn zus als voorbeeld. Wij hebben veel dezelfde interesses en in 2008 begon zij met haar studie sociologie. Ze was de hele dag artikelen aan het lezen en papers aan het schrijven. Naast dat mij dat best saai leek, vond ik het heel lastig dat ik mij geen voorstelling kon maken van een baan die daar later bij zou passen. Toen haar studiegenoten ook echt moeite hadden met het vinden van een baan, voelde ik mij nog onveiliger bij het idee van een abstracte universitaire studie als kunstgeschiedenis of antropologie. Het klinkt misschien gek, maar het betekende uiteindelijk dat ik na een tussenjaar van zoeken als Amsterdams vwo-meisje begon aan een HBO in Den Bosch. Daar werd veel begeleid en gesproken voor over je toekomstige baan, dat gaf mij motivatie.


Jij bent er één van de Generatie Z, opgegroeid in een volledig digitale wereld en één van de kenmerken van jouw generatie is dat je gewend bent aan een constante bevrediging van behoeften. Kan jij je hierin in vinden? Hoe zie jij dit?

Dat is grappig, ik kan mij ook nog een tijd herinneren zónder social media en ik keek vroeger nog gewoon herhalingen van tekenfilms; niet alles was ‘on demand’. Maar, inderdaad, ik ben gewend dat er van alles constant mogelijk is, dat zorgt bij mij vooral voor keuzestress. Dat had ik al bij het kiezen van mijn studie en nu kan ik een halfuur rondkijken op Deliveroo voordat ik uiteindelijk toch weer Thais kies. Het is dus zeker niet altijd positief en ik merk ook dat het effect heeft op mijn concentratie. Alle appjes, filmpjes en interessante artikelen kan ik soms echt niet negeren. Maar ik leer ook veel online: waar ik vroeger afkeek van beauty-guru’s, leer ik nu over finance of sociale problemen in de VS… Er bestaan hele culturen online, waar andere generaties geen weet van hebben. Het is dus zeker meer voor mij dan een stoorzender.


Hoe zie jij de toekomst in de retail? De coronacrisis gaat werken als een katalysator voor verandering. Op welke verandering hoop jij?

Hoe ik de toekomst zie? Dat loopt nu allemaal een beetje door elkaar… Alles veranderde al zo snel. Van mijn studie kreeg ik het Singularity verhaal mee, ontwikkeling is nu exponentieel en niet meer lineair. Nu in deze crisis leer je echter ook hoe al die ontwikkelingen opeens abrupt kunnen worden stilgezet, of een andere koers genomen moet worden. Ik hoop dat we anders gaan kijken naar onze consumptie, dat alles maar mogelijk moet zijn voor een hele lage prijs. Hopelijk zien grote bedrijven nu eindelijk in dat bepaalde internationale productieketens niet alleen niet duurzaam zijn op het gebied van milieu, maar ook op het gebied van ‘people’ en ‘profit’. Wat er met de winkelstraten gaat gebeuren, weet ik niet zo goed, ik leef nu vooral mee met mijn oud-collega’s in de horeca. 


Waarom heb je voor DZP gekozen?

DZP is voor mij een combinatie in twee dingen. Nummer 1 is het werkgebied. Ik ben heel geïnteresseerd in de stad, het spanningsveld tussen gemeente en burgers en alles wat zich rondom stedelijke ontwikkeling afspeelt. Nummer 2 is de oplossingsgerichte manier van werken. Vroeger wilde ik kunnen ontwerpen en creatief bezig zijn, maar ik ben erachter dat werken met mensen en problemen analyseren beter bij mij past. De productiviteit van mijn collega’s ligt volgens mij heel hoog, daar wil ik van leren.


Je houdt van koken. Bij DZP zijn we allemaal foodies. Wat is je lekkerste recept?

Ik vind het leuk om te improviseren met wat ik in huis heb. Dan maak ik op eens ’s avonds een apple crumble voor de volgende ochtend of ik lunch op zaterdag met een pittige noodlesoep. Als ik voor anderen kook dan pak ik wel wat meer uit, maar dan moet het ook elke keer anders zijn! Mijn laatste succesnummer was een salade met halloumi en sinaasappel afgelopen kerst.

Meer informatie over Hinde Schmidt.